الگوهای آموزش موسیقی (بخش اول)

مسئله ی آموزش موسیقی در ایران را می توان از دو بعد بررسی کرد، ابتدا از دیدگاه علمی و سپس از منظر عملی آموزش موسیقی.

آموزش موسیقی- آموزشگاه هنر ایران زمین
اگر چه در بعد اول پیشرفت هایی حاصل شده است ،ولی در بعد دوم ضعف هایی وجود دارد که آن هم به دلیل ضعف دیدگاه اجتماعی و ممنوعیت هایی بوده که در ایران برای موسیقی ایجاد شده است.محدودیت ها به تحریم موسیقی انجامیده است به طوری که حتی خانواده ها اجازه ی ساخت و نواختن موسیقی را به فرزندان خود نمی دادند و موسیقی جدی جایگاهی نداشت.این محدودیت ها سبب شد که انواع موسیقی در ایران به شیوه مناسب آموزش داده نشود و گسترش پیدا نکند.

یکی از عمده ترین عوامل ضعف سیستم آموزش موسیقی در ایران ،نبود آموزش موسیقی در سنین پیش دبستانی و برخورد نکردن حرفه ای با موسیقی از راه رسانه های جمعی است. در حالی که در آکادمی های روز دنیا از سن هفت سالگی موسیقی به طور کاملا جدی دنبال می شود،در کشور ما،کودکان پنج سال از بهترین سنین خود را بدون آموزش موسیقی پشت سر می گذارند،بنابراین جای خالی آموزش موسیقی در این دوره ی بسیار مهم به لحاظ اثر بخشی تربیتی و آموزشی به شدت ملموس است. از این رو هنر آموزان یک دوره ی پنج- شش ساله ی بسیار مهم در این مقطع را از دست می دهند.این گونه روش ها با فضای آموزش آکادمیک و استاندارد جهانی مطابقت ندارد.به علاوه مسئله ی پخش نشدن موسیقی جدی و نشان ندادن شکل ساز در رسانه ها موجب می شود تا کودکی که از مدرسه ی موسیقی محروم شده است،شانس آشنا شدن،شنیدن و علاقمند شدن به موسیقی اصیل را از این طریق هم از دست بدهد.مگر زمانی که به طور اتفاقی با شکل و گاهی با صدای ساز آشنا شود.

شیوه های آموزش موسیقی به کودکان در دنیا

بی شک یکی از بحث برانگیزترین و در عین حال اساسی ترین شاخه های موسیقی را موسیقی کودک تشکیل می دهد. به همین دلیل این شاخه از موسیقی که در بعضی از کشورها جوان و نوپاست، در کشور های پیشرفته به خصوص پس از جنگ جهانی دوم ابعاد تازه ای به خود گرفت، تا آنجا که آهنگسازان بزرگی چون (کلودیو مونته وردی، کارل ارف، زولتان کودای، شی نی چی، مانهاتان ویل، ادگار ویلمز، و مارتینو) بخش بزرگی از انرژی خود را صرف تحقیق و آهنگسازی در این بخش از موسیقی کرده اند.

به طور کلی چندین روش به عنوان روش های آموزش موسیقی کودک در دنیا وجود دارد که در حقیقت تدوین این روش ها از ابتدای قرن بیستم بنابه ضرورت و نیاز به روش های موثر و مفید آموزشی و وجود آشفتگی و سردرگمی فراوان در امر آموزش موسیقی کودک بوجود آمده است. نخستین کسی که به تدوین روش های درست و کامل موسیقی پرداخت یک پزشک ایتالیایی به نام (کلودید مونته وردی) بود که حرفه ی اصلی او موسیقی نبود و اطلاعات زیادی در این باره نداشت. بعد ها افراد دیگری که بیشتر آنها از اهالی سوئیس بودند با به کار گیری شیوه های علمی تر دامنه ی وسیع تری را در این زمینه به وجود آورند. مانند: ( امیل ژاک دالکروز، کارل ارف، زولتان، کودای) که سیستم مجارستانی را ابداع کردند، البته باید یادآور شویم که همگی آنها در یک محدوده ی جغرافیایی زندگی می کردند. بعد از دو یا سه نسل، ادگار ویلمز و مارتینو سیستم جدیدی را بنیانگذاری کردند و تحول چشمگیری در عرصه ی آموزش موسیقی کودک به وجود آوردند. پایان جنگ جهانی دوم، با پیداش دو سیستم متفاوت در دو منطقه ی دنیا مصادف بود. یکی سیستم سوزوکی در ژاپن و دیگری سیستم مانهاتان در ایالات متحده ی آمریکا. این هشت روش تا امروز هر کدام به نحوی اجرا شده و هر یک ز این روش ها می پردازیم.

تولید و تالیف توسط آموزشگاه موسیقی هنر ایران زمین


نرم افزار مدیریت آموزشگاه موسیقی | موزیک آکادمی